Διαβητική μακροαγγειοπάθεια

Πρόκειται για μια μορφή γενικευμένης αποφρακτικής αρτηριοπάθειας η όποια δεν διαφέρει από την κλασσική αθηρωμάτωση. Προσβάλλονται αρτηρίες μεσαίου και μεγάλου μεγέθους με συχνότερη εντόπιση τις περιφερικές αρτηρίες των ακρών, τις στεφανιαίες και τις εγκεφαλικές αρτηρίες.

Οι  μακροαγγειοπαθητικές  επιπλοκές του διαβήτη  αποτελούν το κύριο αίτιο νοσηρότητας από τη νόσο και εμφανίζονται στους διαβητικούς 10-15 χρόνια νωρίτερα από ότι στο μη διαβητικό πληθυσμό.

Τα δυο φύλλα προσβάλλονται εξίσου συχνά. Η αποφρακτική νόσος των στεφανιαίων και των αρτηριών εκδηλώνεται μετά την τέταρτη δεκαετία της ηλικίας και 5-10 φορές συχνότερα στους διαβητικούς από ότι στους μη διαβητικούς. Η συνύπαρξη παχυσαρκίας, δυσλιπιδαιμίας (με υψηλές τιμές LDL και χαμηλές HDL χοληστερόλης και υπερτριγλυκεριδαιμίας) και αρτηριακής υπερτάσης επιταχύνουν την εμφάνιση και επιτείνουν την εξέλιξη της μακροαγγειοπάθειας.

Η κλινική εμφάνιση της διαβητικής μακροαγγειοπάθειας είναι ίδια με εκείνη της αρτηριοσκλήρυνσης. Η προσβολή της στεφανιαίων αρτηριών, έχει ως αποτέλεσμα στεφανιαία νόσο και έμφραγμα του μυοκαρδίου, σκλήρυνση των αγγείων του εγκέφαλου με αποτέλεσμα την εμφάνιση αγγειακών εγκεφαλικών – κυρίως θαμβωτικών η εμβολικών – επεισοδίων και η προσβολή των μεγάλων αγγείων των άκρων έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση περιφερικής αρτηριοπάθειας.

Οι περιφερικές αποφρακτικές βλάβες εντοπίζονται κατά 65% περίπου στις αρτηρίες της κνήμης και των ποδών, κατά 25% στις αρτηρίες του μηρού και κατά 15% στις αρτηρίες της λεκάνης και των άνω ακρών.